- kwikać
- {{stl_3}}kwikać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}kfikaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}{{/stl_51}}{{stl_26}}vi {{/stl_26}}{{stl_40}}świnia: {{/stl_40}}{{stl_14}}quieken {{/stl_14}}
Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
kwikać
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
kwikać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kwiczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwikać — → kwiczeć … Słownik języka polskiego
квичать — пищать, визжать , диал. цвикать, укр. квичати – то же, болг. квича визжу , сербохорв. квичати, словен. cvičati, kvičati, чеш. kvičeti, kvikati, слвц. kvičаt᾽, польск. kwikac, kwiczec, в. луж. kwičec, н. луж. kwicas. Звукоподражание. Ср. лит.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
kwiczeć — ndk VIIb, kwiczećczy, kwiczećczał kwikać ndk I, kwiczećka, kwiczećają, kwiczećał kwiknąć dk Va, kwiczećnie, kwiczećnął, kwiczećnęła, kwiczećnąwszy «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza świni, dziku, rzadziej koniu: wydawać głos» … Słownik języka polskiego
kwikanie — n I rzecz. od kwikać … Słownik języka polskiego
kwiczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, kwiczećczę, kwiczećczy, kwiczećczał, kwiczećczeli, {{/stl 8}}kwikać {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, kwiczećam, kwiczeća, kwiczećają {{/stl 8}}– kwiknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, kwiczećnę, kwiczećnie, kwiczećnij … Langenscheidt Polski wyjaśnień
